Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wie zijn ze?
Een formidabel trio uit het Noorden van Wales, dat al een aantal jaren het internationale clubcircuit onveilig maakt. Wellicht ben je zangeres/gitariste Ritzy Bryan, bassist Rhydian Dafydd en drummer Matt Thomas wel eens tegen het lijf gelopen, tijdens hun optreden op het festival London Calling in 2009 bijvoorbeeld. Net zo goed zou je ze kunnen kennen van hun fantastische debuutsingle 'Austere' uit 2008, die critici en muziekliefhebbers dan al doet watertanden. Of van het mini-album A Balloon Called Moaning, dat een jaartje later het levenslicht ziet en gratis wordt weggegeven op de website van het Engelse tijdschrift NME. Eén ding is in ieder geval zeker: ken je The Joy Formidable (opgericht in 2007) op dit moment nog niet, dan is dit het moment om kennis te maken. Kan je na *vul hier een willekeurig festival in* zeggen dat jij ze al kende voordat iedereen met de band aan de haal ging.
Wat doen ze?
Ze laten indierockers The Pains of Being Pure at Heart hun hielen zien, en zorgen dat Blood Red Shoes een naam is die snel vergeten zal zijn op de verschillende poppodia. The Joy Formidable doet een stapje terug naar het einde van de jaren '80 en het begin van de jaren '90, de tijd waarin schoenstaren nog een stoere houding was en een band als Creed nog gewoon in de oefenruimte Pearl Jam stond na te doen. The Breeders waren cool, The Smashing Pumpkins stonden op het punt om cool te worden. Mooi was die tijd? Nee hoor, elk tijdperk krijgt zijn eigen helden. The Joy Formidable? Waarom ook niet. Op hun officiële debuutalbum The Big Roar, dat ze zelf hebben geproduceerd, slingert het trio met zoveel energie hun hedendaagse mix van shoegaze en grunge de wereld in, dat het ze gegund is.
Wat maakt ze zo goed?
Een blonde, koelbloedig zingende frontvrouw is hoe dan altijd +1, maar er is meer. The Joy Formidable lijkt stadionambities te hebben, dit is duidelijk een band die geen zin heeft om nog lang in kleine zaaltjes voor 200 man te blijven spelen. Op het debuutalbum is alles al groots, van de heftig rollende drums, naar de breed uitwaaierende gitaarmuren tot de gigantische refreinen. Sta dus niet vreemd te kijken als hun volgende album ze naar de plaatselijke bierhal brengt. Het knappe is: het lukt de band om ondanks het grootse geluid elke vorm van platheid te voorkomen. Ze streven naar groot, groter, grootst, maar staren zich niet blind op schaalvergroting alleen. Niks geen veel geschreeuw en weinig wol: The Big Roar is niet alleen een grote brul, maar ook een doeltreffende.
En de toekomst?
Grote ambities hebben is leuk, ze waarmaken is een heel ander verhaal. Met The Big Roar presenteert The Joy Formidable zich in ieder geval als een ideale festivalband. En daarna? Wie zal het zeggen. Bij een band die pas drie jaar na de eerste, goed ontvangen single met een debuutalbum op de proppen komt, weet je waarschijnlijk nooit helemaal zeker wat gaat volgen. Zolang het maar niet wéér drie jaar duurt tot het volgende teken van leven.
http://www.kindamuzik.net/toekomstmuziek/joy-formidable/toekomstmuziek-the-joy-formidable/21284/
Meer The Joy Formidable op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/joy-formidable
Deel dit artikel: