Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
WIE?
Ruben Block. Hij is de ijzingwekkende zanger/gitarist van Triggerfinger. Hij raasde met Sin Alley over het rockabillypad en smeet zich vervolgens op de rockformatie AngeliCo. Ondertussen heeft hij ook nog een tijdje de Noordkaap-reïncarnatie Monza van gitaarpartijen voorzien. Het is de eerste maal dat Block de hoofdzang voor zich neemt. Block: "Het was wennen. Ik speel twee keer zo hard op mijn gitaar als ik tegelijk moet zingen. De colère van de zang zet zich over."
Wie ook zijn colère niet onder stoelen of banken schuift, is drummachine Mario Goossens. Om voldoende boterhammen op zijn bord te krijgen speelt hij ook als gastmuzikant bij Hooverphonic. Net zoals Block heeft hij Monza en AngeliCo op zijn cv staan. Hij is één en al beest op het podium; een heerlijk gezicht als je weet dat Triggerfinger altijd in zwart kostuum optreedt.
En dan heb je Polle, de bassist. Paul Van Bruystegem, want zo heet hij officieel, is volgens Ruben Block 'The Number One' van Triggerfinger. Het is onbegonnen werk op te sommen in welke bands hij zijn strepen heeft verdiend, maar wat je vooral moet onthouden is dat hij in feite een gitarist is. Dat schept volgens Block een enorme meerwaarde: "Als gitarist heeft de Polle een eigen stijl; hij is een rock-'n-rollbeest. Honderden andere bassisten zijn misschien beter, maar niemand anders begrijpt de colère (heb je dat woord weer) en de rauwe klank van Triggerfinger zoals hij dat doet." Maar van agressie op het podium is geen sprake; Polle staat er als een rots in de branding, die het geweld zonder krimp opvangt.
Drie oersterke persoonlijkheden in één identiteit: Triggerfinger. Daar werkt de band ook bewust aan. Met een vaste outfit, namelijk de zwarte maatpakken, kruipen ze elk in hun donkere ik. Block: "Eén keer had de Polle zijn concertbroek niet bij en het was geen goed optreden. Achteraf zei hij dat het niet klopte zonder die zwarte broek. Het was niet af."
WAT DOEN ZE?
Triggerfinger bestaat al meer dan zes jaar. Het begon met een andere drummer en bassist, maar nu lijkt de Heilige Drievuldigheid gevormd. Ruben Block: "Zet ons drie bij elkaar en je krijgt een soort oergeluid."
Het is woestijnrock met veel roots. Of het is highwayrock uit de jaren zestig met een modern sexy randje. Er zijn geen keyboards of andere franjes te bespeuren. Een zang, gitaar, bas en drum, that's it. En de nummers zijn even klassiek qua opbouw. Muziek hoeft echt niet nieuw te zijn om goed te kinken. "De essentie is dat we de g-spot van een nummer zoeken," glimlacht Block. "We willen spanning creëren, de temperatuur opdrijven en de haren in je nekvel optrekken. Dat proberen we tijdens elk concert te bereiken. We spelen zelden een nummer op twee keer dezelfde manier."
Een album opnemen was dus geen gemakkelijke opdracht. "We stelden ons de vraag hoe we al die energie op zo'n klein schijfje moesten krijgen. Maar ik denk dat we goed in onze opzet zijn geslaagd," aldus de zanger.
De opnames hebben maar liefst drie jaar geduurd. Twee producers en een drummer vonden er hun draai niet en bovendien waren er in de opnamestudio verbouwingswerken die maar bleven aanslepen. Zanger Block heeft de meeste nummers van het album geschreven: "Ik had nog wat smerig materiaal liggen ten tijde van Sin Alley, die ik beter kwijt kon bij Triggerfinger. Maar in de toekomst kan het evengoed zijn dat Mario of Polle een nummer schrijven."
WAT MAAKT ZE ZO GOED?
De drie muzikanten hebben een aanzienlijke hoeveelheid ervaring in de vingers. Ze zijn in vele muziekgenres thuis en die invloeden hoor je. Daardoor trekt Triggerfinger een breed publiek aan: van jonge gasten die Queens Of The Stone Age herkennen tot oude rockers die aan Led Zeppelin denken. Deze band staat dus los van alle doelgroep-gerichte marketingstrategieën.
Maar bovenal is Triggerfinger een live-band die lang in je geheugen blijft nazinderen. De drie mannen hebben die reputatie doorheen de jaren zorgvuldig opgebouwd en ze zijn nu een vaste waarde voor elke concertorganisator. De band speelde afgelopen zomer zelfs in Zuid-Afrika, op het Oppikoppie-festival. Dat was naar aanleiding van een uitwisselingsproject met Pukkelpop. De band trok ook de townships (krottenwijken) in waar ze optraden voor een klasje. Block: "Dat was een van de strafste concerten van mijn leven. Die kleine mannekes veerden recht van hun plastieken kratjes begonnen wild te dansen. Wàànzin!"
Het is vreemd en bewonderingswaardig dat Triggerfinger in feite niets nieuw brengt, maar toch zo goed werkt. Ze spelen op een strakke manier lustig op elkaar in en ze hebben humor en stijl. Kortom, de band brengt alles wat je van een rockoptreden durft te hopen.
EN DE TOEKOMST?
Een maand geleden verscheen het debuutalbum van Triggerfinger in de Nederlandse winkelrekken. Over de kleine tournee die erop volgde was Block bijzonder gelukkig: "We hebben heel veel toffe reacties gehad. Er zit een goede vibe in Nederland. Ik kijk er naar uit om volgende zomer wat festivalletjes te kunnen doen bij de noorderburen."
De zomer is dus nog niet koud of hij droomt al van de volgende. Block is zelfs al bezig met nieuwe nummers: "Er zijn een aantal nummers in de maak, maar het is nog niet duidelijk hoe ons geluid zal evolueren. Waarschijnlijk zullen we net zoals bij het debuutbalbum veel live opnemen."
Triggerfinger is dus geen project van één album, maar een echte band. De ideale band voor Block: "Zowel persoonlijk als muzikaal zit het goed tussen ons drie. Maar wie weet wat we over vijf jaar doen. Ik zie ons al in overalls op strobalen zitten terwijl we akkoestische country spelen. Pas op, dat kan ook heftig zijn. Maar nu zijn we nog snaken die vinden dat ze veel lawaai moeten maken!"
Triggerfinger is verschenen op Green L.F. Ant
» Lees de recensie
http://www.kindamuzik.net/toekomstmuziek/triggerfinger/next-big-thing-triggerfinger/7394/
Meer Triggerfinger op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/triggerfinger
Deel dit artikel: