Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Dag twee is traditioneel de hoofddag van Eurosonic, met twee keer zoveel locaties en meer bezoekers. Dat levert dan ook veel drukte op bij de grote namen en ernstige opstoppingen bij de FEBO op de Grote Markt. Een rustig begin kan dus geen kwaad, en dan is het intieme optreden van José Gonzalez de ideale opening. Het Nederlandse concertpubliek heeft er over het algemeen niet zo’n probleem mee door een concert heen te ouwehoeren, en Eurosonic spant daarin de kroon. Dat komt ongetwijfeld doordat het ook een grote nieuwjaarsreceptie van de Nederlandse popwereld is en iedereen elkaar even de hand wil schudden. Het hoort er nu eenmaal een beetje bij. Wat een weelde bij José Gonzalez in bioscoop Images, waar zelfs tússen de nummers hooguit gefluisterd wordt. De Zweedse singer-songwriter heeft de mensen aan zijn lippen hangen. Dat mag ook wel, want de schuchtere zanger zet in zijn eentje een prachtig optreden neer. Hij zingt zoals hij praat: ingehouden, bijna verontschuldigend en met de ogen grotendeels gericht op zijn voeten. Hij oogt fragiel, maar niet meelijwekkend. Indrukwekkend.
Bij Huize Maas staan inmiddels al weer lange rijen voor Lalalover. Ook verderop bij The Robocop Kraus is er geen beginnen aan. In Simplon daarentegen kan elke bezoeker ondanks het sympathieke programma beschikken over een paar vierkante meter. De Hamburgse éénmansformatie Der Tante Renate zorgt voor vrolijke Commodore 64-dance, een uurtje later wordt wat voorzichtig bewogen bij Nachlader. Echt leuk wordt het bij het Engelse Superthriller en het Belgische duo Nid and Sancy. Superthriller is een merkwaardig gezelschap. De band bevat onder meer een marathonloper (inclusief zweetband) op percussie, een zakenman op toetsen, een travestiet met een lange grijze regenjas op samples en een doodnormale jongen als zanger. Een echt rariteitenkabinet kunnen we het niet noemen, eerder een luchtige show waarin spelplezier voorop staat. De grap is dat Superthriller eigenlijk ook nog eens een heel goede band is. De groep maakt soul en funk, met een dikke knipoog naar Prince en hilarische teksten. Waar Superthriller op plaat af en toe een beetje flets klinkt, is de band op het podium een lichtvoetige, kleurrijke en vooral erg vermakelijke bende.
Nid and Sancy hebben het afgelopen jaar al flink wat naam gemaakt in Nederland, en ook nu tekenen ze voor veruit het meest opwindende optreden van de avond. Er is even wat gedoe vooraf omdat het duo klaarblijkelijk wat laat ter plaatse was, maar eenmaal onderweg gaan ze te werk als een op hol geslagen stoomwals. De industriële beats en snerpende electro worden aangevuld met een flinke hoeveelheid rook, stroboscopen en wild rondzwaaiende haren. Na drie kwartier is de zaal twee keer zo vol en veranderd in een dansende massa. ‘So Where’s Your Acid Brother!’
In de categorie ‘nu al weer vergeten’ ruimen we een plaatsje in voor Dungen. De Zweedse heren zijn muzikaal in de jaren ’70 blijven hangen en je vraagt je af of hun belegen muziek niet beter op Arrow Classic Rock tot zijn recht komt dan in Vera. Op naar Huis de Beurs dan, waar we zien dat Syd Matters over eigentijdser songmateriaal beschikt. De Fransman stoeit met pathos en dramatiek zonder vervelend sentimenteel te worden. Dat is tevens te danken aan het goede spel van de vier muzikanten die de Fransman begeleiden. De muziek laveert een beetje tussen singer-songwriterpop en de muziek die we van de vroege Radiohead kennen. Syd Matters zet geen optreden neer waar je stijl van achterover slaat, maar scoort wel degelijk een ruime voldoende. Wat ons dan weer niet lang bij zal blijven is het Portugese Micro Audio Waves. Het uit twee heren en een dame bestaande trio weet in de Schouwburg niet te overtuigen. De Portugezen trachten hun ietwat gedateerde elektronica op te leuken met een gitaartje en een hitsig kreunende zangeres. We worden er helaas niet opgewonden van. Daarvoor is het gebrachte te voor de hand liggend.
Nu we het toch over hitsig hebben: Hollywood Porn Stars blijkt, hoe toepasselijk, wél een opwindend bandje te zijn. Hoewel de Belgen last hebben van de slechte akoestiek in Huis de Beurs, zetten ze toch een overtuigende rockshow neer. In België en Frankrijk zijn de Porn Stars groot, maar in Nederland krijgt de band vooralsnog geen voet aan de grond. Daar zou best eens verandering in kunnen komen, want hun dansbare en prettig rauwe geluid sluit prima aan bij een band als Bloc Party. Maar waar laatstgenoemde band meer voor de arty inslag kiest, lijken de Belgen liever de inspiratie te zoeken in de dampende hardrock en bijbehorende clichés. Hollywood Porn Stars zorgt voor een aangenaam verassend optreden.
Studentensociëteit Mutua Fides is gemakkelijk de smerigste locatie waar de Eurosonic-bezoeker terecht kan. De viezigheid op vloer, muren en ramen is afstotelijk, maar weerhoudt de bezoekers er niet van om naar de nieuwe Engelse hype Mystery Jets te komen kijken. De Mystery Jets blijken een stelletje branieschoppers in de beste Engelse traditie. Piepjonge bleke tronies met shawltjes en leren jasjes, die afwisselend uitdagend en arrogant het publiek aankijken. Piepjong is trouwens voor één bandlid niet van toepassing: de toetsenist / gitarist telt 55 lentes en is tevens de vader van de zanger... Waarmee we meteen een leuk bruggetje naar het begrip retro hebben. Want Mystery Jets maakt uiterst hippe rammelrock die tegelijkertijd zo retro klinkt als retro maar kan klinken. Het bandgeluid roept enige associaties op met hun landgenoten van The Coral, maar Mystery Jets rammelt harder en lijkt een wat dwarsere inslag te hebben. Vergeten we het doffe geluid in Mutua Fides even, de oorzaak daarvan vinden we ongetwijfeld in de allesoverheersende smerigheid, dan hebben we zomaar een belofte voor 2006 te pakken.
Op de meeste locaties loopt het programma inmiddels naar zijn eind, en langzaam maar zeker verplaatsen de doorzetters zich dan ook massaal naar de Vismarkt. Het kolkende optreden van Infadels in Huize Maas aldaar mag gerust de boeken in als legendarisch. Het vijftal uit Londen is de missing link tussen Franz Ferdinand en LCD Soundsystem en maakt luistervriendelijke rock met een stevige dance bite. Dat heeft u de laatste tijd natuurlijk vaker gehoord, maar Infadels is een groep van de buitencategorie met een enorm strak en vol geluid. Dat bovendien wordt gebracht met een overtuiging en een energie die elke twijfel wegneemt. Infadels is zeker niet de makkelijkste band in zijn genre, toch heeft ze kwaliteit genoeg om een groot publiek aan te spreken en de band is er klaar voor om dat publiek in 2006 volkomen naar zijn hand te zetten. Daarmee krijgt Eurosonic de klapper waar het jaarlijks op hoopt.
Eurosonic 2006 is als elk jaar een festival met twee gezichten. Het is aan de ene kant een festival vol gretige bandjes, nieuwe kansen en exotische namen. Het is de ideale gelegenheid om een aantal smaakmakers van het komende jaar vast aan het werk te zien. En dat bovendien ook nog eens in de gezellige Groningse binnenstad, die compact en knus is. Aan de andere kant kent het festival twee frustrerende elementen. Ten eerste de lange rijen voor de meest interessante acts, met name bij Huize Maas en Vera. Ten tweede de grote hoeveelheid middelmatige bandjes, die de kans op een misser groot maken. Voor wie zich goed had voorbereid en zijn programma niet te vol gestopt had, was er ook dit jaar weer genoeg interessants te zien. Daarmee verklaren we 2006 officieel voor geopend.
Foto's: Warsaw Village Band, Dungen, Mystery Jets, Telex.
http://www.kindamuzik.net/live/noorderslag-2006/eurosonic-dag-2/11707/
Meer Noorderslag 2006 op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/noorderslag-2006
Deel dit artikel: