Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De eerste avond van het Pauzefestival, New White Cotton Heads gedoopt, staat in het teken van de blanke blues. Opener Jos Steen komt met zijn lokale variant op de Mississippi deltablues nog het meest in de buurt van de traditionele invulling van het genre. Steen speelt eerst een tijdje mee met de muziek die op de achtergrond speelt en begint vervolgens aan zijn set. Levensecht klinkt het en Steen geeft het beste van zichzelf waarbij hij het gebruik van een lepel en een stoel als uitbreidingen van zijn instrumentarium niet schuwt.
Tekstueel is Steen ook een kind van zijn tijd en weet hij de aloude bluesgedachte waarin de duivel een hoofdrol speelt aan de moderne communicatiemaatschappij te verbinden. Gps, sms, gsm en internet hebben voor Jos Steen dan ook helemaal geen geheimen; daar geeft hij in het bisnummer blijk van met zijn bekende slagzin "I’m gonna google-ise you". Helaas weet Steen van geen ophouden en als de pauzemuziek weer uit de boksen schalt, begint hij opnieuw vrolijk mee te spelen om vervolgens het publiek te trakteren op the crazy crocodile walk en een meer experimentele bluesuiting die hij aan John Cage opdraagt.
Vervolgens betreden Ekkehard Ehlers en Joseph Suchy het podium. Ehlers bracht eerder dit jaar met A Life without Fear een knappe plaat uit waarop hij blues en elektronica vermengt, maar vanavond is er van de bluescomponent in de set van dit duo weinig te merken. Het tweetal, met Ehlers op laptop en Suchy op gitaar, bouwt een wazige set op die bestaat uit een gekunstelde soundscape die nooit echt van de grond komt. Flarden van saxofoon, gitaarsolo’s en omgevingsgeluiden weerklinken in een willekeurig aandoende volgorde zonder dat hun samenspel een echte meerwaarde biedt.
Jonathan Kane [foto]maakte in een grijs verleden nog deel uit van Swans en speelde nadien ondermeer bij La Monte Young’s Forever Bad Blues Band en Rhys Chatham. Tegenwoordig laat hij zich door de blues inspireren, maar daarbij laat hij gelijke delen minimalisme in het geheel doorsijpelen. Op plaat bespeelt hij de meeste instrumenten zelf, in de Vooruit neemt hij plaats achter de drums, bijgestaan door vier gitaristen en een bassist.
De band zet zoals de krautrockbands van weleer lange, op rudimentaire blues gebaseerde ritmes neer waarin bas en gitaar sporadisch nuances aanbrengen. Nu en dan jaagt Kane er een strakke drumsolo doorheen. De set wordt gaandeweg strakker en meer bezwerend en als hoogtepunten weerklinken ‘Freedom/Motherless Child’ en de Chathamadaptatie ‘Guitartrio’. Zo wordt de eerste avond van het Pauzefestival toch nog in schoonheid afgesloten.
http://www.kindamuzik.net/live/pauze-festival/new-white-cotton-heads/14275/
Meer Pauze-festival op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/pauze-festival
Deel dit artikel: