Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In 1987 verscheen deze plaat op het niet bepaald royale aantal van honderd exemplaren. Steven Stapleton, de man achter Nurse With Wound, had namelijk voor elk exemplaar een aparte hoes gemaakt en de verzamelwaarde daarvan moest natuurlijk zo lang mogelijk intact blijven. Vorig jaar verscheen er nog een facsimile vinyleditie van weeral slechts 555 stuks. Het was dus hoog tijd dat deze muziek aan het digitale tijdperk werd aangepast.
Voor echte NWW-liefhebbers valt er hier, achttien jaar na verschijnen, wel weinig nieuws te rapen. Alle nummers werden immers al eens gerecycleerd op andere platen of cd’s van NWW. Maar voor neofieten is het zonder twijfel een uitstekende introductie om het meer ontoegankelijke deel van het omvangrijke en zeer verscheiden werk van Stapleton te verkennen. NWW staat erom bekend om de vreemdste geluidsbronnen naast elkaar te plaatsen en alle mogelijke compromissen te schuwen. En dat is hier meer dan ooit het geval.
Zo begint ‘Mourning Smile’ met een imposante orgelloop maar amper twee minuten later is er al een ragtime piano en een tribaal orkest langsgeweest. Voor de rest lijken het vooral fabeldieren, geesten en speelgoed die er de dienst uitmaken. ‘Swamp Rat’ is dan weer een echte NWW-klassieker. Vervreemdende sfeerschepping, het onverhoeds opduiken van de titel op de gekste plaatsen in het nummer, hypnotiserende tribale drums op zijn Krauts, nare lawaai-uitbarstingen, gekke geluiden die je maar niet kan plaatsen, manisch gelach: alle elementen die een NWW grand cru uitmaken zijn hier aanwezig.
‘Sheila Na Gig’ is dan wel een heel goed sonisch equivalent van de ultieme nachtmerrie. Het kan amper griezeliger met al dat dantesk geschreeuw en gekrijs over een zeer enge, in twee richtingen afgespeelde loop. Het nogal ambient klinkende ‘Astral Dustbin Dirge’ is een uitstekend voorbeeld van een van Stapletons favoriete spelletjes, namelijk het voortdurend spelen met het geluidsniveau. Wanneer je denkt dat het nummer afgelopen is, duikt er uit de bijna-stilte een irritante brok lawaai op, die net lang genoeg aanhoudt om je aandacht opnieuw op het nummer te richten. Voor de rest bestaat het uit niet meer dan onheilspellend gegrom, gemompel en andere geluiden die we normaal eerder met de dierenwereld zouden associëren.
‘Shattering Man Falling’ is een van de weinige NWW live-nummers. Het klinkt compleet geïmproviseerd en is dat waarschijnlijk ook. Verschillende soorten ratelende percussie en enige dissonante gitaaraanslagen gaan een huwelijk aan met een schriele, nauwelijks hoorbare drumbeat en dat resulteert zoals zo vaak bij NWW in een volstrekt onaards gefriemel, dat doet denken aan de vroegste experimenten van Amon Düül en Faust.
Stapleton gaat met deze plaat uiteraard geen fans bijwinnen. Dat is ook nooit zijn bedoeling geweest. Maar durvers, doorzetters en fijnproevers zullen hun gading wel vinden in de wondere wereld van Nurse With Wound, en dan is Drunk with the Old Man of the Mountains een uitstekende inleiding.
http://www.kindamuzik.net/recensie/nurse-with-wound/drunk-with-the-old-man-of-the-mountains/8851/
Meer Nurse With Wound op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/nurse-with-wound
Deel dit artikel: