Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ze hebben dan misschien wel geen enkele moderne populaire muziekstijl uitgevonden, je kan er op rekenen dat ze hem, zodra hij hier vertrokken is, daarginds gaan namaken, perfectioneren en, als het even kan, een stuk extremer maken dan in het westen ooit de bedoeling was.
Les Rallizes Dénudés maken rauwe en psychedelische rock met tonnen feedback zoals The Velvet Underground dat nooit had durven dromen. Keiji Haino scheurt zijn snaren aan stukken op een manier die zelfs Hendrix en Blue Cheer zou doen opkijken. Merzbow neemt de industriële klanken van SPK en Throbbing Gristle, zet het volume op elf en voegt er vervolgens nog meer pokkeherrie aan toe. Hanatarash doet aan lawaaierige chaos waar Einstürzende Neubauten zelfs hoofdpijn van krijgt. De meisjes van Afrirampo overtreffen met gemak de New Yorkse no wave van Teenage Jesus & the Jerks en DNA als het op razende chaos en wilde uitbarstingen aankomt. Earth en The Melvins maken trage stonergrooves? Wacht maar met dat oordeel tot je het tergend trage ‘Absolutego’ van Boris hebt gehoord. En, oh ja, u dacht dat Biosphere minimale ambient maakte? Luister dan maar eens naar de bijna-stiltes van Sachiko M en Otomo Yoshihide. Of naar de verstilde omgevingsmuziek van Kiyoshi Mizutani. Detroit techno complex? Dan heb je Ken Ishii nog niet gehoord.
Dat is nog niet alles. Waar een gemiddelde undergroundartiest uit het Westen met een luizig plaatje per jaar komt aanzetten, maakt een reus als Keiji Haino er makkelijk een stuk of twaalf. Harde rockers Boris brachten in 2006 zes platen uit. Een oeuvre wil in Japan niet zeggen dat je om de drie jaar een plaatje maakt. Nee, ze hebben daar de befaamde Japanse werkethiek en dat wil zeggen dat je elke dag bezig bent met vernieuwen, dat je eindeloos rondtoert en ondertussen ook nog eens tijd hebt om je met soundtracks, videokunst of traditionele Japanse danskunst in te laten. Freejazz saxofonist Kaoru Abe werd 29 jaar oud en had meer dan dertig platen op zijn naam staan. Schaam je diep, Jim Morrison, met je zes Doors-albums! Slapen doen we als we dood zijn.
Toch is ondanks die veelheid en veelzijdigheid Japanse muziek in het westen op enkele uitzonderingen na grotendeels onbekend. Dat ligt niet alleen aan de evidente taalbarrière, maar komt gewoon omdat er zo veel van is. Waar begin je? KindaMuzik biedt hulp en presenteert een kleine greep uit die trommel met al dat onbekende lekkers. Interview, achtergrond, overzicht en vooral veel ongegeneerde waanzin in het Dossier: Japan.
http://www.kindamuzik.net/dossier/japan/dossier-japan/14771/
Meer Japan op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/japan
Deel dit artikel: