Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Na twee volwaardige platen en één EP spatte Laddio Bolocko in 2001 uiteen, in totale obscuriteit en onbegrepen door de mensheid. Hun platen waren onvindbaar en de schare trouwe fans moest twee jaar wachten tot hier dankzij het No Quarter label verandering in kwam. The Life And Times Of … prijkt dan ook niet voor niets hoog in het toenmalige eindejaarslijstje van ondergetekende.
Hoe het Marcus DeGrazia en Blake Flemming verging kon je hier al eerder lezen . Zij zochten met Electric Turn To Me nieuwe paden op maar Drew St. Ivany en Ben Armstrong kozen er resoluut voor om de nagedachtenis van Laddio Bolocko levendig te houden. Het leidt dus geen twijfel dat muzikale meningsverschillen aan de basis van de split lagen. Drew St. Ivany licht toe waarom hij de lijn niet wilde doorbreken.
De ware erfgenamen
Drummer Blake Flemming had zijn buik vol van avant-garde en aanverwante muziek, maar de experimenteerdrift van Drew St. Ivany was nog lang niet teneinde. “Dat klopt. Onze aanpak is niet zoveel verandert sinds Laddio Bolocko. Alles wijst in de richting van een natuurlijke vooruitgang. We verkennen nog steeds nieuwe gebieden en komen zo in contact met een breed scala aan mogelijkheden. Ik heb nu al een paar jaar niet meer met de andere leden van Laddio Bolocko gesproken en ik vind de muziek die ik al gehoord heb van hun nieuwe band niet zo fantastisch. Het zijn goede muzikanten maar bij Laddio Bolocko zag ik Ben en mij eerder als niet-muzikanten die heel andere elementen aanbrachten en die daarbij meer op intuïtie voortgingen. Nu zijn Blake en Marcus dus een totaal andere richting uitgegaan, en dat vind ik prima.”
“Het grootste verschil met Laddio Bolocko zit in de vorm, want de aanpak is grotendeels dezelfde gebleven. Live is The Psychic Paramount een trio dat muziek speelt die kaler is en ook minder gecompliceerd. Daarbij komt dat we zelden als band naar buiten komen. We repeteren bijna niet, misschien enkel een paar dagen voordat we op tournee vertrekken of met opnames starten. De werkwijze verschilt dus enorm, The Psychic Paramount staat op bepaalde vlakken verder dan Laddio Bolocko van het gekende concept van een band af.”
Frankrijk en Italië
Vijf dagen na hun oprichting trokken ze al richting Europa. “De tournee was al georganiseerd voordat de band ooit samengespeeld had. Ben en ik dachten er zelfs aan om als een duo op te treden maar op het laatste moment vonden we toch een drummer.” En dat werd Tatsuya Nakatani, een in New York residerende Japanner die een centrale plaats inneemt in de wereld van de creatieve muziek en die als percussionist al samenwerkte met ondermeer Ken Vandermark, Joe McPhee, Peter Kowald en Peter Brötzmann. “Na de split van Laddio Bolocko speelde Ben met Tatsuya in een groepje dat Rare heette. De ironie wil dat ze maar één show speelden en nooit iets uitbrachten. We nodigden Tatsuya uit om met ons op tournee te gaan en hij stemde toe. We repeteerden vijf dagen in Frankrijk, waar ik toen woonde, en vertrokken van daaruit op tournee.”
“Ook al waren het nummers met een open einde en daardoor erg dynamisch, toch waren ze gebaseerd op solide ideeën. Bepaalde avonden speelden we zelfs helemaal geen nummers maar beriepen we ons helemaal op vrije improvisatie.” Maar The Psychic Paramount is geen vrij improvisatietrio. “Tatsuya bracht overduidelijk zijn eigen stijl binnen in de groep. Toch zou het geluid en de muzikale aanpak met een andere drummer niet anders geweest zijn.”
Deze eerste optredens leidden meteen tot een tastbaar document: Live 2002: The Franco-Italian Tour. “Men zegt vaak dat het eerste album het beste is. We wilden hierop anticiperen en de groep bij de geboorte vastleggen. De composities waren open en daarmee konden we experimenteren. We stelden ons bewust kwetsbaar op.” In totaal speelden ze elf shows waarvan er een zes- of zevental werd opgenomen. “De definitieve selectie werd volledig bepaald door de stukken die het meest interessant waren. Op de plaat hoor je twee keer dezelfde nummers in dezelfde volgorde. Daardoor komen de variaties die binnen de vaste vorm plaatsvinden, bovendrijven. Het is toch veel interessanter om daar naar te luisteren dan naar een opname van één enkele show.”
Surrealistische spelletjes
In diezelfde periode werd ook Origins & Primitives vol.1 uitgebracht. Daarop verzamelden ze opnames die de conceptie van The Psychic Paramount documenteren, een poging om het onderbewuste te vatten en de inwendige evolutie bloot te leggen. Dit werd al snel gevolgd door Electro-Acoustic Compositions waarop veruit het meest melodieuze werk uit hun korte catalogus te vinden is. “Afgezien van een enkele uitzondering werd Origines & Primitives opgenomen in de periode 2001-2002. ‘Origin’ kan je definiëren als het punt van waaruit iets ontstaat. Het doel van deze opnames is het vatten van het exacte moment waarop een idee tot stand komt. De focus ligt op de eerste keer dat het gespeeld wordt en waar het idee een nummer begint te vormen. Door de nadruk net op dit moment te leggen laat je alle elementen die met een latere interpretatie te maken hebben voor wat ze zijn. De klemtoon hierbij ligt op die doorbraak en we willen op zoek gaan naar de essentie van wat ons tot nieuwe ideeën drijft.”
Om deze eerste indrukken te versterken beroept The Psychic Paramount zich op de automatische compositiemethode. “In essentie is dit hetzelfde als automatic writing (ofwel l’écriture automatique zoals dit door André Breton in het eerste surrealistische manifest in 1924 beschreven werd, HVDL). “Centraal staat de pure experimenteerdrift terwijl de geluidsband gewoon loopt. De techniek verschilt in die zin van improvisatie dat dit laatste gebaseerd is op vooraf vastgelegde technieken en het herwerken van geluiden en ideeën. Dit kan enkel zuiver zijn als men werkelijk de intentie heeft om nieuwe gebieden te verkennen.”
“Tot op een bepaalde hoogte kan je onze methode vergelijken met het kanaliseren van stromen door ze te stimuleren een bepaalde kant uit te laten gaan. Deze richting kan een soort bewustzijn zijn dat gedragen wordt door een onderschat element van het menselijk instinct. Het hele idee dat we van kunst hebben is ook verbonden met de noodzakelijkheid van het dromen. Dit leidt tot een vorm van mentale vervoering naar een andere plaats.”
Om aan te tonen dat deze automatic writing de meest directe van alle surrealistische technieken is, beroept Drew zich prompt op een citaat uit het boek Surrealist Games van Alastair Brotchie uit 1991. “Neem pen en papier, ga aan een tafel zitten en zorg ervoor dat je voor ideeën openstaat. Begin vervolgens te schrijven. Schrijf de hele tijd verder zonder je af te vragen wat je al geschreven hebt. Schrijf daarbij zo snel als je kan. Als je dan toch om een of andere reden op een bepaald moment niet meer verder kan, laat dan wat ruimte open en begin onmiddellijk opnieuw met de eerste letter van de volgende zin. Deze letter moet je willekeurig kiezen voordat je begint te schrijven en iedere verdere nieuwe zin zal je dan met dezelfde letter laten aanvangen. Alhoewel in deze pure versie van automatisme niets verbeterd of herschreven wordt, kan het materiaal dat hieruit voortkomt toch gebruikt worden als de basis voor verdere compositie. Hierbij is wel de ongedwongen vrije associatie die aan de grondslag ligt van de basistekst cruciaal.”
Gamelan Into the Mink Supernatural
Tatsuya Nakatani maakte enkel de weken tijdens de Frans-Italiaanse tournee deel uit van The Psychic Paramount. “Hij is alleen geïnteresseerd in vrije muziek en wil liever niet in een rockband spelen. Ik denk dan ook dat hij voornamelijk voor de ervaring mee op tournee trok. Hij heeft immers de gewoonte om steeds met andere muzikanten samen te spelen.” In 2004 vervoegde Jeff Conaway ,ex-Bee and Flower, ex-Panel Donor en huidig lid van Sabers, de band. “Jeff is duidelijk meer geïnteresseerd in compositie en heeft veel minder ervaring met vrije improvisatie. De sets die we tijdens de Amerikaanse tournee speelden waren meer opgebouwd dan die in Europa. De songstructuren bleven wel even open met als gevolg dat er nog steeds variatie mogelijk was. Gamelan Into the Mink Supernatural is in feite de documentatie van deze live-ervaringen.”
Gamelan Into the Mink Supernatural werd in een echte studio opgenomen. Op de vraag of men daaruit kan afleiden dat improvisatie tegenwoordig een minder belangrijke rol speelt reageert Drew eerder afwijkend. “Improvisatie zal altijd een belangrijke factor zijn om muziek te maken. Eigenlijk zijn er steeds meerdere gradaties mogelijk afhankelijk van de situatie. Maar het lijkt voor een publiek toch interessanter te zijn als er bepaalde compositorische elementen te ontwaren zijn.”
Ook het visuele is niet onbelangrijk en bij de nieuwe plaat zal er een video zitten van de hand van Aran Tharp, destijds verantwoordelijk voor de donkere visuele begeleiding bij ‘As If By Remote’ van Laddio Bolocko. “Aran was er op de Frans-Italiaanse tournee ook bij en heeft daar veel beeldmateriaal aan overgehouden dat we nog niet officieel uitgebracht hebben. Sommige stukken daarvan kan je op onze site vinden onder de titel ‘Live In Rome’. De video die we voor Gamelan selecteerden is van onze recente Noord-Amerikaanse tournee. Los van de beperkingen denk ik dat super 8 de beste manier is om de ervaring visueel vast te leggen. Zeker op de manier waarop Aran dat doet. Het lijkt op een gecondenseerde presentatie van gebeurtenissen die je gemakkelijk in je kan opnemen. Ik zie ook iedere keer nieuwe dingen. Anders hadden we gewoon eindeloze uren film gehad.”
Niet afkerig van obscuriteit
Tot nu toe waren de cd’s van The Psychic Paramount nergens te koop. “We hadden noch de tijd noch de financiële middelen om een label op te richten en het is moeilijk om een goede distributie te vinden voor cd-r’s. Maar intussen zijn er wereldwijd voldoende exemplaren verspreid om iedereen die naar zoekt tevreden te kunnen stellen. We zijn niet afkerig van obscuriteit.”
Dit jaar zal Gamelan Into the Mink Supernatural toch officieel uitgebracht worden door No Quarter Records en dit label brengt ook meteen de dubbel-cd Origins & Primitives Vol.1. + 2. op de markt. “We kwamen met No Quarter in contact omdat zij de hele catalogus van Laddio Bolocko heruitgebracht hebben. Zij hadden al van in het begin interesse om onze muziek uit te brengen. Eigenlijk zijn we nooit op zoek gegaan naar labels om onze opnames uit te brengen maar zij lijken echt geïnteresseerd te zijn om te promoten waar wij mee bezig zijn.”
Zal er iets veranderen nu hun muziek wel verspreid wordt? “Ik verwacht dat we de aandacht van een kleine groep mensen zullen trekken. Voor de rest zal er niet veel veranderen. De geplande releases zijn onderling allemaal zeer verschillend. Ik weet niet hoe het publiek gaat reageren maar ik vermoed dat de meesten onze muzikale meningen niet zullen delen.”
http://www.kindamuzik.net/interview/the-psychic-paramount/de-erfenis-van-laddio-bolocko/9663/
Meer The Psychic Paramount op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-psychic-paramount
Deel dit artikel: