Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het Sun Ra Arkestra [foto boven] is artist in residence, wat betekent dat de big band de hele week speelde. Eerder leidde dat tot juichende recensies, maar voor het gratis concert op het openluchtpodium ter viering van de autovrije zondag wordt het wel erg toegankelijk gehouden. Beschaafde zondagmiddagjazz is niet wat je verwacht van deze freejazzpioniers.
De romantische new wave van Jeremy Jay vraagt in de Cul de Sac ook meer om een goed glas wijn dan bier. De sterke baslijnen roepen herinneringen op aan de vroege periode van The Cure en Joy Division.
Gay against You maakt er wat van. Een overduidelijke glam-gay uitstraling, show, ballet en persoonlijke verhalen. Glitterschoenen en keiharde noise. Something else en heel vermakelijk.
Platenzaak Sounds is het toneel van experiment. Pu:ppkakkbaggrlull creëert een soundscape van drones en noise met behulp van (speelgoed)gitaren, plamuurmessen en vooral veel effectpedalen, en kan rekenen op veel belangstelling.
Skinless is gezegend met een frontman die het enthousiasme van een hardcoreband evenaart met zijn podiumgedrag. Waar de deathmetalband op plaat de middenmoot niet ontstijgt, gooit men op het podium keer op keer hoge ogen. De pit van jonge metalheads is dan ook onophoudelijk.
Verlegen en met een Japans accent groet de zangeres van de Engelse Pre het publiek om vervolgens chaotisch over het podium schietend een golf van keiharde noise door de zaal te laten gaan. Zonder meer iets waar je het warm van krijgt.
Broeierige riffs, een Melvinesk geluid en een verzameling ijzersterke nummers, gespeeld door vakmannen; Torche zorgt in café Extase voor een van de hoogtepunten van ZXZW 2008. Jammer dat de zang nogal zacht in de mix staat, maar dat is dan ook het enige smetje op een weergaloos optreden.
Minder goed uit de verf komen Torches toermaatjes van Pelican [foto boven]. Het geluid is nog flink wat slechter, want veel te hard. Pas búíten de zaal begint wat binnen één grote brei is te lijken op de mathematische postmetal waar de band bekend mee is geworden.
De Brabantse rockscene mag bijzonder blij zijn met The Devil's Blood. De jaren zeventig doomrock met drie gitaristen en zangeres spettert aan alle kanten. Wat een gigantische stap vooruit sinds het optreden op het Roadburn festival. Geen wonder dat de band in verband wordt gebracht met meerdere labels.
Met omgedraaide kruisen, fakkels, geschminkte gezichten en door het publiek uit te schelden voor 'pacifisten' probeert Watain zijn satanistische reputatie kracht bij te zetten. Echt angstaanjagend wordt het optreden nergens, maar goed is het wel. Het door het publiek massaal meegezongen 'Sworn to the Dark' is een hoogtepunt in de solide set van de Zweden.
Tegen de verwachtingen in weet ook Black Anvil, black metal gespeeld door een paar ex-leden van hardcoreband Kill Your Idols, met gemak te overtuigen. De energie van het drietal kent geen grenzen.
De mensen met dweilen die de zaal waar Pessariüm gaat spelen binnen willen zeggen genoeg. Een klein badje met negerzoenen daarna eigenlijk al te veel. Nederlandse noise over seks, geslachtsdelen en ontlasting gevolgd door negerzoenworstelen. Naast een smerige zaal, laten ze een muurvaste indruk achter. Wat een wijven!
Heel anders gaat het er aan toe bij David Karsten Daniels. Breekbare emoties zijn te proeven in het kleine bierlokaal Weemoed. Begeleid door subtiele gitaar en ver op de achtergrond drums geeft hij zich zichtbaar bloot. Aangrijpend en heel mooi. Hetzelfde kan je zeggen van wat zich afspeelt in de Tilburgse synagoge. Castanets laat daar zeer minimale - soms zelfs a capella - folk en gospel horen die werkelijk tot in het diepst van de ziel gaat. Waarom eigenlijk dan toch dat gedoe met elektronica op de platen?
Ook Z'EV gaat op dezelfde locatie diep. De akoestische drones van deze industrialpionier zijn balsem voor de ziel. Dit is zen in tonen gevangen. Minimale middelen met maximaal effect ingezet. Noise waaraan de hele vrijdag een puntje mag zuigen en dat puur akoestisch.
Ook niet bepaald gisteren uit het ei gekropen zijn de dame en heren van Wire. Op het Muzentuin buitenpodium is het geluid verbazingwekkend goed - vooral die heerlijk kale drums klinken top - en Wire ramt volgens de gekende minimale stijl doorheen heel zijn catalogus. De nieuwerwetse ep's, het net verschenen Object 47 en natuurlijk de knallers van hun legendarische platen van weleer; ze worden alle met hetzelfde vuur uitgevoerd. Snaarstrak, heerlijk monotoon, spetterend noisy, inktzwart postpunky en met vervaarlijk scherpe kartelranden: Wire zoals Wire bedoeld is, gepassioneerd en onderkoeld tegelijk. En dat laat niet alleen ZXZW zich prima smaken; op deze autoloze zondag komt menig Tilburger een kijkje nemen. En ziet en hoort dat het goed is.
In V39 valt headliner en slotact Ambassador21 helaas uit. Kirdec staat ervoor in de plaats en levert een briljante set af vol industriële beats, fraaie textuur, soms splijtende noise, soms langgerekte melodielijnen en vooral heel veel atmosfeer. Al is het nog steeds niet druk in de kelderzaal, deze set maakt indruk en vormt een fraai slotakkoord voor een rijk weekend independent culture in Tilburg.
http://www.kindamuzik.net/live/zxzw/zxzw-zondag/17516/
Meer ZXZW op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/zxzw
Deel dit artikel: