Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Garagebands lijken vaak met elkaar verbonden te zijn als de draden van een spinnenweb. Veel van die draden zijn terug te leiden tot Ty Segall, en zo ook die van Meatbodies. Frontman van deze band Chad Ubovich is niet alleen de tourgitarist van Mikal Cronin, maar ook de bassist van Fuzz, een van de projecten van Segall. Maar genoeg over Segall, want hij speelt slechts incidenteel drum of basgitaar op dit zelfgetitelde debuut van Meatbodies, dat overigens een prachtige cover heeft met artwork van dezelfde maker als van het debuut van Fuzz.
Qua geluid kunnen de vergelijkingen beter gezocht worden in de richting van Thee Oh Sees. Neem bijvoorbeeld 'Mountain': het nummer is heerlijk gehaast, kent een paar extreme ritmewisselingen, de bas speelt een sleutelrol en de samenzang doet terugdenken aan de goede tijden van Thee Oh Sees' John Dwyer en ex-bandlid Brigid Dawson. Lijkt de sound van dit liedje dan wellicht niet té veel op dat van die garagegrootheid? Dat mag zo wezen, maar als Meatbodies er met een van zijn eerste nummers in slaagt net zo goed te zijn als Thee Oh Sees op hun best en hen misschien zelfs aftroeft, dan hebben we weinig te klagen.
Op de rest van de plaat vindt Meatbodies een meer eigen geluid, met name omdat het geluid van de gitaar meer aanwezig is en de basgitaar minder overheerst. Toch komt de vergelijking nog even terug in 'Wahoo', als Ubovich Dwyers kenmerkende kreten perfect weet na te bootsen, terwijl hij toch over een heel ander stemgeluid beschikt. Hoe dan ook zullen fans van Thee Oh Sees, maar ook van Fuzz en Ty Segall, hun vingers kunnen aflikken bij dit geweld(ad)ige debuut. En nu maar hopen dat Meatbodies net zo productief zal zijn en even legendarische liveshows zal neerzetten.
http://www.kindamuzik.net/recensie/meatbodies/meatbodies/25441/
Meer Meatbodies op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/meatbodies
Deel dit artikel: