Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De tijd dat hardcorebands enkel en alleen opgebouwd waren uit patserige Amerikanen ligt al een hele tijd achter ons. Tegenwoordig vind je in ieder land wel een band die de middelmaat overstijgt, en op dat vlak kunnen ze in Nederland zeker niet klagen met toppers als Born From Pain en Discipline. Uit de vochtige poldergrond is nu weer zo'n bandje boven gekomen dat alles in zich heeft om het te maken: de steun van Gangstyle Records, een topproducer (Tue Madsen) en een album dat zich vrij gewelddadig maar zeker niet ongewenst tussen je oren beukt: No Turning Back.
In een wereld waarin veel bands overschakelen op metalcore is de muziek van No Turning Back een verademing: de lekkere old school hardcore in de stijl van Madball en Sick Of It All met dat typische NYHC-tintje zorgt voor heimwee naar de hoogdagen van het genre, toen mensen als Freddy Cricien en Roger Miret de plak nog zwaaiden in The Big Apple.
Maar laten we ook niet te hard van stapel lopen: Damage Done is een zeer degelijke plaat, maar origineel is het allesbehalve. Tekstueel is er een stevige vooruitgang geboekt ten opzichte van het debuut Revenge Is a Right, maar de heren slagen er nog steeds niet in om een eigen geluid voort te brengen. Een half uur lang zit je je dan ook af te vragen "Hey, waar heb ik dit nog gehoord?" - vooral bij opener 'Never Give Up' is de vergelijking heel duidelijk.
Heb je hier echter geen problemen mee, dan is Damage Done een zeer leuke plaat die met nummers als 'Take Control', 'Cold Hands' en 'Dead End Road' toch stevig boven het gemiddelde scoort. Beter goed gepikt dan slecht verzonnen, niet?
http://www.kindamuzik.net/recensie/no-turning-back/damage-done/6345/
Meer No Turning Back op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/no-turning-back
Deel dit artikel: