• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Papercuts | Fading Parade

De melancholieke geest is volledig uit de fles.
CD, Sub Pop/Konkurrent

Tekst: André Rozendaal

Publicatiedatum: 27 maart 2011

De vorige plaat van Papercuts bevatte pastorale indiefolk, doordrenkt met hammondklanken. De zomerse melancholie droop er vanaf. Een groot obstakel van You Can Have What You Want was de onvaste, flinterdunne zang van Jason Quever, waar je tegen moet kunnen. Niettemin ziet Sub Pop, het label dat zich steeds minder richt op gitaarlawaai maar des te meer op indie darlings, wel brood in het project van de producer uit San Francisco. En terecht, want Fading Parade, gemaakt met hulp van muzikale uitzendkrachten, is verreweg 's mans beste.

Quever produceerde ooit Beach House en gaat met Papercuts ironisch genoeg steeds meer richting het geluid van die band. De grootste stap voorwaarts zit hem in de kwaliteit van de songs, want die is zeer hoog. En dan de productie. Het galmende badkamergeluid doet Spectoriaans aan, waardoor de melancholieke geest volledig uit de fles kan om de ruimte te vullen. De gitaar is het ene moment sprankelend en dan weer op de achtergrond aanwezig, wat een latente spanning toevoegt aan het soms museale geluid van onder andere viool, Moog-synthesizer, autoharp en mellotron.

Die ruimtelijke productie maakt de zang van Quever een stuk draaglijker. Badend in galm kan hij zijn relatieleed volledig botvieren in bij tijd en wijle schitterende zangmelodieën. Fraaie voorbeelden zijn de emotioneel geladen refreinen van topsongs 'Do What You Will' en 'Do You Really Wanna Know'. Hoogtepunt is de berustend repetitieve vocale golf in afsluiter 'Charade'.

Soms lijken de fragiele popnummers van Fading Parade over te waaien. Schijn bedriegt echter want zwemen van jarenzestigpsychedelica houden je net op tijd bij de les. De beeldende synthklanken roepen de belangrijkste jaargetijden op. Zowel een zomerse zonsondergang als een winters sneeuwlandschap kan voorbijkomen.

Papercuts refereert met deze sublieme plaat op een intrigerende manier aan dreampop, postrock, shoegaze en folk. En schaart zich hiermee in het niet misselijke rijtje van andere schemerbands als Beach House, Wye Oak en Beach Fossils. Fading Parade is in dit sfeervolle subgenre een vroeg hoogtepunt van het jaar.

http://www.kindamuzik.net/recensie/papercuts/fading-parade/21385/
Meer Papercuts op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/papercuts