Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Twee jaar geleden maakte Vince Watson een dubbelsingle voor Derrick Mays roemruchte techno-platenlabel Transmat . Die single kwam niet verder dan een promo en kreeg nooit een officiële release. Onbegrijpelijk eigenlijk, als je The eMotion Sequence hoort. Als er iemand de erfenis van Detroit-techno met zorg beheert, is het de Schotse muzikant Vince Watson wel.
Watson schreef vervolgensen wat extra materiaal, voegde dat bij de oorspronkelijke nummers en verkocht het als album aan het Amsterdamse Delsin-label. The eMotion Sequence is zijn vierde album, na het goed ontvangen Sublimina van vorig jaar. Was die cd vrij intens, op deze plaat horen we vooral zonnige, opgeruimde en gejaagde techno met de voor de Schot zo typerende complexe akkoorden.
Vergeleken met zijn voorbeelden Derrick May, Laurent Garnier en Dave Angel is Watson namelijk een veel beter keyboardspeler. Dat wreekt zich af en toe als hij doorslaat in virtuositeit, zoals op het kitscherige 'Long Way From Home' en het melodramatische 'Floating Chamber'. Echter, als de nadruk op de groove ligt, zoals op elegante dansvloervullers als 'Vanishing Point', 'MidiSensual' en 'Ioa', horen we een Watson in topvorm. Derrick May, eat your heart out!
http://www.kindamuzik.net/recensie/vince-watson/the-emotion-sequence/14487/
Meer Vince Watson op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/vince-watson
Deel dit artikel: