Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Geen plaats voor korte en snelle liedjes op de nieuwe plaat van We vs. Death. De postrock van de vijf heren uit Utrecht blijkt weer even lang en melancholisch te zijn als op het debuut We Too Are Concerned / We Are Too Concerned. Dat Phil Spector in de cel zit, maakt voor de Utrechtenaren niets uit: ze hebben hem niet nodig voor een goede release.
We vs. Death moet het niet hebben van groots krijsende gitaren en hard, hoogdravend drumwerk. Muziekstukken moeten subtiel, meeslepend en vooral niet té opbouwend zijn. Althans, deze methode hanteert het kwintet. Dat maakt van A Black House, a Coloured Home een gematigd maar uiterst mooi werk.
Opvallend aan het tweede album is de zang van drummer Gerben Houwer die als een extra muzikale dimensie moet functioneren. Gelukkig krijgt het niet de overhand in de nummers, want daar heeft Houwer simpelweg niet de stem voor. Lang niet de stem voor, welteverstaan. De zogenoemde zang blijkt dan ook half sprekend en staccato te zijn ingezongen. Het Nederlandse accent hangt nog een beetje in de lucht bij 'Collection of Stones', waar prominenter in gezongen wordt dan nodig is.
Met het nog best popperige 'The Sun' heeft We vs. Death sowieso een winnaar. Het geluid is tot bijna in perfectie uitgemeten en de trompet van Paul Hoek speelt een belangrijke rol. Wanneer speelt die trouwens geen belangrijke rol? Bij 'Black Map' blijkt het niet de trompet te zijn, maar vooral de rustige gitaarriffs en het kletsende drumwerk die de muzikale kracht maken. Eén lange, melodieuze, pakkende parel. Het nummer en de cd.
http://www.kindamuzik.net/recensie/we-vs-death/a-black-house-a-coloured-home/18473/
Meer We vs. Death op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/we-vs-death
Deel dit artikel: