Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Voor de vierde maal vindt het Folkwoods-festival plaats op het landgoed Gulbergen bij Nuenen. De weergoden mogen dan niet veel goeds in de zin hebben voor de zevende editie, op de openingsavond blijft het in ieder geval droog.
Met uitbundige, uit verschillende stijlen tot polka's omgevormde nummers, doen de PolkaHolix hun livereputatie gestand. De teksten zijn weliswaar in het Duits; de communicatie met het publiek verloopt in het Engels. Door een nummer op te dragen aan Zarah Leander geeft de groep evenwel blijk van (Duits) cultuurhistorisch besef.
Terwijl op het festivalterrein fakkels worden aangestoken speelt in één van de twee overdekte podiumtenten Floes uit Vlaanderen - met leden van songfestivalsensatie Urban Trad - ingetogen luisterliedjes die teruggrijpen op de Vlaamse volksmuziek van ruim een eeuw geleden.
Is het op de openingsavond droog gebleven, op zaterdag pakken donkere wolken zich samen boven het festivalterrein. Organisator Tinus Kanters heeft dan ook overkappingen laten aanrukken voor het terras bij de eet- en drankkramen. No Blues, de succesvolle combinatie van Arabische en Amerikaanse rootsmuziek, heeft nochtans nergens last van. Voor een volle tent laat het gezelschap met onder meer Ad 'The Watchman' van Meurs nog eens horen waarom het project aan het uitgroeien is tot een belangrijk muzikaal Nederlands exportproduct.
Op het grote buitenpodium doen de Schotse Tannahill Weavers [foto rechts]waar ze, in wisselende bezettingen, al sinds eind jaren zestig goed in zijn: het spelen van uitbundige traditionals met vedel, doedelzak en wat dies meer zij.
Een vluchtige blik op de verrichtingen van Dirom Darom doet vermoeden dat het damesduo druk bezig is het traditionele Nederlandse kinderrepertoire van een eigentijds jasje te voorzien.
In de andere tent staat Songwriters United. Het viertal zanger/liedjesschrijvers mag dan onder het motto 'eenheid maakt macht' de krachten gebundeld hebben; echt spetterend wil het optreden niet worden. Daarvoor is de repertoirekeuze te obligaat en betuigt men te veel respect aan inspiratiebronnen als Bob Dylan en Tom Waits.
De Nederlandse folkgroep Ogham, die een sterke hang naar de Keltische mystiek laat horen, weet evenmin indruk te maken. Ook hier wordt iets te veel leentjebuur gespeeld bij het werk van anderen.
Zoals voorspeld gaat het om 17.30 uur regenen. "It always rains in Ireland", doet veterane Geraldine MacGowan het slechte weer buiten af met een grapje. Vergezeld van twee begeleiders weet de voormalige zangeres van het vermaarde Oisín een intieme, pub-achtige sfeer neer te zetten.
De kroeg lijkt eveneens de natuurlijke omgeving van Shiner Twins, een Nederlandse band die zich vernoemd heeft naar het bier dat veel in Austin, in de Amerikaanse staat Texas gedronken wordt. Op Folkwoods worden weliswaar andere biersoorten geschonken, maar de muziek uit het zuiden van de VS vormt wel de inspiratie voor het viertal, dat op zijn beste momenten doet denken aan de Nederrocklegendes de Bintangs.
Een festivalhoogtepunt dient zich aan met Terrafolk [foto links]. Dat de zon doorbreekt als de vier Slovenen op het podium staan, is al een goed teken, maar het is vooral hun originele en humorvolle mix van Oost-Europese folk, klassiek en pop die imponeert.
Humor, maar dan van het droogkomische soort, speelt eveneens een belangrijke rol bij Pigmeat [foto rechts]. Gewapend met onder meer gitaar, banjo, kazoo en de eigenhandig gefabriceerde kuttepiel weet het Friese duo de tent op zijn kop te zetten met hilarische, Friestalige liedjes over onder meer de huisjesslak en de DAF Automaat.
Daarna kan Mercedes Péon [foto links] alleen maar tegenvallen. Dat er bij het optreden van de Galicische zangeres/doedelzakspeelster met het fysiek van Sinéad O'Connor geen vonk overslaat, komt niet alleen door de avondkou, maar ook door de aankondigingen in het Spaans, een taal die de meeste festivalgangers niet spreken.
De zondag begint al vroeg met een rookvrij koffieconcert van Ygdrassil. Het Groningse duo, versterkt met multi-instrumentalist Bert Ridderbos, grossiert in fraaie samenzang die verwijst naar de Angelsaksische folk. Helaas denderen om de haverklap treinen langs op de pal naast het terrein gelegen spoorbaan. En, hoe mooi Annemarieke Coenders en Linde Nijland ook zingen, tamelijk zoetsappig is hun gezang ook.
Dat gaat niet op voor The Pokes [foto rechts] uit Berlijn, die niet alleen qua bandnaam sterk doen denken aan een andere, wat bekendere folkpunkband. Het zal het wild dansende publiek een zorg zijn. Immers, de energieke podiumuitstraling van de Berlijners compenseert het gebrek aan originaliteit ruimschoots. Nu nog een voorman als Shane MacGowan zoeken.
Het stralende weer nodigt vandaag vooral uit tot activiteiten in de buitenlucht. Toch loopt de podiumtent vol voor het optreden van Sido Martens [foto links]. Velen hadden de zanger/liedjesschrijver uit Leeuwarden uit het oog verloren en kenden hem slechts van zijn werk bij de legendarische folkrockgroep Fungus. Na geruime tijd niet met zijn muziek naar buiten getreden te zijn, timmert Martens alweer enige tijd aan de weg. De hernieuwde kennismaking is zonder meer een aangename. Vol ironie en zelfspot presenteert de kortgeknipte Fries een uur lang oud en nieuw Nederlandstalig werk, waarbij hij vocaal wordt bijgestaan door de twee Ygdrassil-dames en Bert Ridderbos op accordeon en cittern.
Lúnasa [foto rechts] is een topact binnen de Ierse traditionele muziek en wil dat weten ook. Vooral met het virtuose vioolspel van Sean Smyth etaleert het vijftal zijn muzikale kunnen. Dat de meegebrachte cd's in een mum van tijd uitverkocht zijn, wekt dan ook nauwelijks verbazing.
Iets minder courant is de muziek van Troitsa, hoewel de band uit Wit-Rusland eerder op Folkwoods gestaan heeft. Imposant is vooral de grijze baard van de zanger, maar dankzij het bijzondere instrumentarium weet het optreden ook muzikaal te boeien.
Met de Nederlandse vertaling van het Beatles-nummer 'You've Got to Hide Your Love Away' sluit zangeres/toetseniste Roos Rebergen alias Roosbeef meer aan bij de westerse populaire muziektraditie. De Nederlandstalige nummers van de winnares van de singer/songwriter-competitie van de Grote Prijs van Nederland liggen sowieso beter in het gehoor dan de Engelstalige die ze met haar drie begeleiders uitvoert, al was het maar omdat haar accent nogal gewild cockney overkomt.
Follia! uit Vlaanderen zet buiten op het hoofdpodium het folkbal in. Het energieke optreden met een bourrée hier en een jig daar wordt waar nodig voorzien van een jazzy accentje en nodigt vooral uit tot dansen, hoewel men in het epische 'Heer Halewijn' op een (bloederige) tekst uit de vijftiende eeuw ook laat horen te weten hoe een ballade gespeeld moet worden.
Oudgediende Armand heeft in een overvolle podiumtent vooral de lachers op zijn hand met een vertolking van Henk Wijngaards 'Met de Vlam in de Pijp'. De rashippie/wereldverbeteraar/hasjpropagandist uit Eindhoven ontkomt daarnaast natuurlijk niet aan zijn lijflied 'Ben Ik te Min'.
EmBRUN uit Vlaanderen zet het bal buiten voort en laat horen waarom de groep vol aanstormend talent een vaste waarde is op de folkbals die inmiddels ook in Nederland aan een opmars zijn begonnen.
Deirdre zullen we daar wel niet zien, maar de reünie van de Brabantse folkgroep, met leden als zangeres/harpiste Jopie Jonkers en gitarist Ad van Meurs, trekt veel volk en is zonder meer geslaagd te noemen. Jigs, reels, Nederlandse traditionals, werk uit het repertoire van inspiratiebron Steeleye Span..., Deirdre kan er zo weer de podia mee op.
Een dergelijke stap lijkt voorlopig niet weggelegd voor folkliefhebber/literator Sjak Janssen, die tegenover Deirdre in de andere tent geprogrammeerd staat. Zijn gesproken roman 'De Bodemloze Leegte', waarin (folk)muziek een belangrijke rol speelt, weet nauwelijks toehoorders te trekken. Gezien Janssens weinig boeiende voordracht is dat niet meer dan terecht.
Fiamma Fumana zet als slotact de puntjes op de i. Net als Terrafolk is het Italiaanse viertal speciaal overgekomen voor het festival, ook al omdat ze favoriet zijn bij organisator Kanters. Ofschoon de combinatie van beats en loops met volkse instrumenten als doedelzak en accordeon eerder is vertoond bij onder meer Hevia en Afro-Celt Sound System, weet Fiamma Fumana een opzwepende show neer te zetten die een mooi slot vormt voor een geslaagde editie van Folkwoods met, zo meldt de organisatie, in totaal zo'n 5000 bezoekers.
Omdat dat aantal de bij elkaar opgetelde dagcijfers omvat, valt er wel wat op af te dingen. Kritiek kun je ook hebben op de stevige prijzen bij de eetkraampjes, of op het ontbreken van een grote naam, maar dat het festival één van de gemoedelijkste van het land is, zal waarschijnlijk geen enkele bezoeker willen ontkennen.
http://www.kindamuzik.net/live/folkwoods/folkwoods-3465/13670/
Meer Folkwoods op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/folkwoods
Deel dit artikel: