Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Na de teloorgang van Laddio Bolocko was het lange tijd wachten op een waardige opvolger. Electric Turn To Me deed met een tweetal e.p.'s een goede poging om in hun voetsporen te treden, maar intussen weten we dat The Psychic Paramount de werkelijke erfgenamen zijn. Gamelan into the Mink Supernatural is hun eerste album dat via de officiële weg onze contreien bereikt. Hun vorige cd's werden immers in eigen beheer uitgebracht en verwerden zodoende al snel tot begeerde rariteiten.
Net zoals Laddio Bolocko voert The Psychic Paramount ritmiek hoog in het vaandel, maar de nieuwe band van Ben Armstrong en Drew St. Ivany doet dit enkel met gitaar, bas en drums, en laat de saxofoon achterwege. Zoals bij het eerder ‘officieus’ uitgebrachte The Franco-Italian Tour lagen er liveopnames aan de basis van Gamelan into the Mink Supernatural. The Psychic Paramount werkt immers via een merkwaardig concept: ze geloven niet dat de kracht van hun muziek in de reproductie ligt maar wel in de creatieve fase. Bijgevolg komen de nummers live tot stand en worden de opnames daarvan in een latere fase gemanipuleerd voor hun platenwerk.
Toen The Psychic Paramount vorig jaar met Acid Mothers Temple door Noord-Amerika trok, waren ze reeds aan hun tweede drummer toe. Tatsuya Nakatani werd vervangen door Jeff Conaway (Sabers) en deze laatste hecht toch iets meer belang aan vaste schema’s. Hierdoor komt de band op Gamelan into the Mink Supernatural tot consistentere nummers die voor de eerste keer werktitels meekrijgen (voordien werd alles naar de locatie van het concert genoemd). Verder wordt de kracht van het verenigde instrumentarium meer gekanaliseerd en wordt er eveneens geëxperimenteerd met de duistere, meer atmosferische kant van de nummers.
De nieuwe aanpak wordt al meteen duidelijk tijdens opener ‘Megatherion’. Gitaarpedalen zorgen voor psychedelische noiselagen waaronder de drum- en baspartijen moeizaam te ontwaren zijn. Helaas stopt het nummer veel te abrupt. De toon verandert en St. Ivany’s spuugt krachtige riffs uit terwijl de ritmesectie onderhuids de weg uittekent. En dan gebeurt het: het ritme valt even stil en plots treedt de magische kracht in actie. Gitaarsolo’s en powerriffs vliegen in het rond en het wordt heel erg moeilijk om je er niet totaal aan over te geven. Net zoals ‘Para5’ is ook ‘Echoh Air’ op deze principes gebaseerd.
Op ‘X-visitations’, het nummer dook ook al op hun eerdere liveplaat op, worden de ritmes wat achterwege gelaten en experimenteert The Psychic Paramount met feedback en andere geluidslagen om zo enigszins in het vaarwater van hun voormalige Japanse tourpartners te komen. Het afsluitende titelnummer combineert de energieke ritmiek en de noise-escapades met als resultaat een tien minuten durende, opbouwende riff waarbij de intensiteit en het volume steeds toenemen om naar het einde toe na een kleine pauze onverwachts met een totale geluidszee toe te slaan.
Als toemaatje krijg je nog de videoclip van ‘Echoh Air’ mee. Aran Tarp (eerder bekend omwille van zijn beeldcreaties bij Laddio Bolocko) maakte in zijn typische stijl een montage waarbij hij fragmentarisch livemateriaal met omgevingsbeelden combineert. De drukke opeenvolging van zwart-witbeelden, die sporadisch met kleuren doorbroken worden, sluit heel goed aan bij de intensiteit van het auditieve materiaal. Dit extraatje maakt de cd wel erg de moeite waard maar stipt ook meteen aan dat de ware kracht van The Psychic Paramount op het podium tot uiting komt. Toch is Gamelan into the Mink Supernatural een goede poging om deze ruwe parel te vatten.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-psychic-paramount/gamelan-into-the-mink-supernatural/9559/
Meer The Psychic Paramount op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-psychic-paramount
Deel dit artikel: